Nazywają nas Bilbao. Widzisz tylko maski, karminowe kombinezony i broń, ale to, co naprawdę nas definiuje, jest ukryte głębiej — w precyzji, dyscyplinie i absolutnej pewności, że nie ma dla nas rzeczy niemożliwych. Wchodzimy tam, gdzie inni nawet nie odważą się spojrzeć. Plan to dla nas świętość, adrenalina – tlen, a chaos? Chaos jest paliwem, które napędza nas jeszcze mocniej.

Działamy szybko, głośno, zdecydowanie. Czasem aż do przesady. Gdy inni opowiadają o napadach, my je piszemy – grubą kreską, bez półśrodków. Jeśli drzwi się nie otwierają, wyważamy je. Jeśli sytuacja robi się napięta, wchodzimy w nią z zimną pewnością, że i tak skończy się po naszej myśli. Nie dlatego, że mamy szczęście. Dlatego, że mamy kontrolę.

W każdym miejscu zostawiamy po sobie elektryzującą ciszę. Tę sekundę po akcji, gdy wszyscy próbują zrozumieć, co właściwie się wydarzyło. A potem – uśmiech pod maską, bo znów udało nam się zrobić coś, co inni uważali za niewykonalne.

W świecie pełnym schematów i przewidywalnych ruchów jesteśmy wyjątkiem. Przesadni? Może. Skrajni? Bywa. Ale jesteśmy w tym autentyczni. I jeśli jesteś jednym z tych, których serce bije szybciej na dźwięk słowa „akcja”, to wiesz, że takie życie nie jest dla każdego.

My nie chcemy być jak każdy. My jesteśmy Bilbao.